Stowarzyszenie Absolwentów w 2012 r. obchodziło 100-letnią rocznicę działalności. W Stowarzyszeniu reprezentowani są absolwenci Kursów Handlowych, Wyższej Szkoły Handlowej, Szkoły Głównej Handlowej, Szkoły Głównej Planowania i Statystyki i znów SGH. Wielu absolwentów opuściło mury Uczelni ukształtowani przez Kadrę naukową i wielu zostało wybitnymi przedstawicielami praktyki gospodarczej i nauk ekonomicznych.
Materiały umożliwiające dokładne opisanie historii Koła Absolwentów praktycznie nie istnieją. Zawieruchy wojenne I i II Wojny Światowej, brak stacjonarnej siedziby Koła oraz archiwum, prywatne przechowywanie dokumentacji, a po śmierci dawnych przewodniczących gdzieś rozproszone, nie dają podstaw do dokładniejszych ustaleń pracy i sukcesów Stowarzyszenia. Jak sięga pamięć od okresu przed II wojną przewodniczącym wieloletnim i zasłużonym był Wacław Szurig, po nim objął przewodnictwo Jerzy Kozłowski, w czasie kiedy Koło działało nie przy Uczelni a przy Polskim Towarzystwie Ekonomicznym. Następnym przewodniczącym był Romuald Bauer, po Nim objął przewodnictwo Piotr Wachowiak.
W okresie powstawania Stowarzyszenia Organizacja Absolwentów postawiła sobie za zadanie realizację głównego celu istnienia: to jest wzajemna pomoc i współdziałanie na zasadach partnerstwa. Szkoła Absolwentom – Absolwenci Szkole. Następnie współdziałanie w szerzeniu edukacji ekonomicznej, dokształcanie i podnoszenie kwalifikacji pracowników tworzącej się powojennej gospodarki narodowej i powstającej gospodarki uspołecznionej. Ważnym zadaniem było utrzymywanie więzi koleżeńskich, wspólne podejmowanie akcji społecznych, a także pomoc koleżeńska w różnych formach nawet o charakterze materialnym. Pomoc w znalezieniu zatrudnienia. Znane było stwierdzenie jednego z absolwentów „jeżeli zgłosiło się do pracy kilku kandydatów o jednakowych kwalifikacjach, to zawsze wybierałem tego, który miał dyplom SGH”.
Partnerstwo ze Szkoła ma pewną specyfikę związaną z działaniami rektora B. Miklaszewskiego, a kontynuowane przez powojenne kierownictwo Szkoły złożone głównie z absolwentów, a ogromną większość pracowników naukowych Szkoły stanowili jej absolwenci. Taka sytuacja stworzyła naturalne warunki do łatwiejszego i mocniejszego partnerstwa.
Jako szczególną formą kontaktów absolwenci – uczelnia należy uznać zjazdy absolwentów i takie odbyły się w latach:
- I Zjazd 30-31.X.1921 r.
- II Zjazd 18-20.V.1929 r.
- III Zjazd 26-27.V.1938 r.
- IV Zjazd 2-3.XI.1956 r.
- V Zjazd 18-19.XI..1966 r.
- VI Zjazd 20-21.XI.1976 r.
- VII spotkanie koleżeńskie w postaci zjazdu absolwentów na rocznicę 100 lat nieprzerwanego istnienia Szkoły 1906-2006.
Obok zjazdów ogólnych organizowane były zjazdy poszczególnych roczników, którzy w jednym roku akademickim lub kilku sąsiednich – rozpoczynali studia. Zjazdy miały na celu utrzymania więzi koleżeńskich oraz wymianę opinii i dyskusje po wystąpieniu informacyjnym Rektora i wybranym wykładzie jednego z kolegów – profesorów. Wymieniano głownie uwagi na temat przydatności studiów, potrzeby doskonalenia wiedzy oraz sugestie w sprawach programowych Szkoły.
Jednym z przełomowych Zjazdów był IV Zjazd Absolwentów 50 rocznica SGH/SGPiS. Burzliwy „przełom październikowy” wymagał istotnych zmian w organizacji Szkoły, zakresu i metod nauczania. Koniecznym stało się zintegrowanie starych roczników absolwentów tj. znalezienia wspólnego języka wychowanków zarówno tych z lat 1908 r. z tymi z 1956 r. Zjazd w odniesieniu do szkoły starał się wykreślić główny kierunek w programie studiów, organizacji nauczania oraz metody pracy badawczej i dydaktycznej. Zjazd był poświęcony podstawowemu zadaniu tj. jak przywrócić przedsiębiorstwom charakter jednostki gospodarującej samodzielnie, a klamrą wiążącą wszystkie tematy było określenie roli ekonomisty w kierowaniu i zarządzaniu gospodarką a głównie rola ekonomisty w przedsiębiorstwie. W świetle obowiązującej gospodarki nakazowej były to wnioski idące daleko w przyszłość. Zjazd odbywał się w wypełnionej po brzegi Sali Kongresowej PKiN. W prezydium zjazdu jako wiceprzewodniczący zasiadł: przewodniczący Koła Absolwentów Wacław Szurig, a znakomite referaty wygłosili prof. Andrzej Grodek, aktualny Rektor SGPiS oraz prof. Edward Lipiński na temat „Przedsiębiorstwo w gospodarce socjalistycznej”.
Wysiłek i praca Stowarzyszenia były widoczne i doceniane w organizowaniu wszystkich zjazdów. Z okazji 100-lecia Szkoły z inicjatywy i wyniku trudnej pracy członków Stowarzyszenia został wydany I tom Księgi Absolwentów, a drugi został przygotowywany na 100-lecie Stowarzyszenia. Jest to pierwsza, pionierska praca pokazująca sylwetki absolwentów na tle ich osiągnięć zawodowych i naukowych. Jest to duże osiągnięcie, natomiast porażką stała się niemoc i niedostateczna wola Szkoły w przeniesienie pomnika naszego absolwenta Stefana Starzyńskiego – Prezydenta Warszawy, bohaterskiego obrońcy Stolicy z placu Marszałka Piłsudskiego przed gmach SGH. Mimo licznych publikacji i starań Stowarzyszenia, które było inicjatorem i pomysłodawcą uroczystego powrotu absolwenta i pracownika naukowego SGH S. Starzyńskiego na teren uczelniany. S. Starzyński nie powrócił.
Mało znaną aktywnością Stowarzyszenia była działalność Bratniej Pomocy, w latach 1916-1922, działacze Stowarzyszenia byli organizatorami i pierwszymi kierownikami organizacji samopomocowych w skali Warszawy i całego kraju (Ogólnopolski Związek Akademickich Bratnich Pomocy) byli inicjatorami i redaktorami czasopisma „Samopomoc Akademicka” gdzie głosili zasadę „każdy ma prawo do studiów” i przedstawiali drogę jej realizacji, a także informatora o szkołach wyższych w kraju i życiu akademickim „Rzeczypospolita Akademicka”.
100-lecie działalności Stowarzyszenia było szczególną okazją wypowiedzenie się na temat zadań na następne lata i dla aktualnych i nowych absolwentów, a w szczególności:
- zacieśnienie więzów koleżeńskich,
- działalności samopomocowej,
- przekazywania informacji i udział w dyskusjach na temat programu nauczania i organizacji studiów,
- uczestniczenia w uroczystościach szkolnych,
- popularyzowania sylwetek wyróżniających się pracowników naukowych i osiągnięć zawodowych i naukowych absolwentów,
- popularyzowania nauk ekonomicznych poprzez wykłady i seminaria dla absolwentów. Uniwersytet III-go Wieku,
- gromadzenie pamiątek (pamiętników, ikonografii, dokumentów i wszystkiego co łączy się z uczelnią),
- wzmocnienie kondycji finansowej Stowarzyszenia przez pozyskiwanie sponsorów,
- przyciągnięcie pracowników naukowych SGH do pracy w Stowarzyszeniu Absolwentów,
- integracja z absolwentami SGPiS – Wydziału Handlu Zagranicznego.
Patrząc z perspektywy 100 lat na działalność Stowarzyszenia Absolwentów:
- Wyższych Kursów Handlowych,
- Wyższej Szkoły Handlowej,
- Szkoły Głównej Handlowej,
- Szkoły Głównej Planowania i Statystyki
a reprezentowanych w Szkole Głównej Handlowej (SGH), można powiedzieć, że absolwenci Szkoły wykształceni w jej murach dobrze zasłużyli się Krajowi.